Strip over Quaco’s leven op Surinaamse scholen?

Je kon een speld horen vallen  – 75 studenten van de christelijke pedagogische academie in Suriname en hun docenten lazen in het stripboek Quaco – leven in slavernij.

Els Schellekens, een van de sprekers tijdens het debat in het Nationaal Archief Suriname. Els ontwikkelde het lesmateriaal bij het stripboek.

Bijna een wonder dat het zover is gekomen. Want het zat mijn Surinaamse partner, de Stichting Projekten (bekend van de Surinaamse kinderboekenfestivals) en mijzelf niet mee. Afgelopen mei werden op last van de minister van onderwijs alle geplande workshops op de valreep afgeblazen. Ook tekenaar Eric Heuvel kon zijn koffer weer uitpakken.

In november ging de minister akkoord, als er ook een symposium zou worden georganiseerd over slavernij en educatie. De docenten geschiedenis zouden dan zelf hun oordeel vellen over het het stripboek en het lesmateriaal. Op 1 februari zou het symposium plaatsvinden. Terwijl de voorbereiding in volle gang was, werd bekend dat de bijeenkomst niet door kon gaan; de minister had laten weten een stripboek ongeschikt te vinden voor het onderwijs.

Paneldiscussie tijdens het debat met (links) schrijfster Ismene Krishnadath en (midden) orthopedagoge Annelot Hahn-Themen.

De Stiching Projekten is niet voor één gat te vangen en bedacht een alternatief programma. Op 30 januari organiseerde zij een debat in het Nationaal Archief. Vraag: zijn stripboeken didactisch verantwoord? Een mooie opkomst met pedagogen, historici, kenners van het slavernijverleden en de zaal was unaniem: strips worden al gebruikt en passen uitstekend in het onderwijs. De argumenten liggen bijna voor de hand: ook zwakke lezers kunnen met een strip uit de voeten en tekeningen in een strip als Quaco bevatten informatie die je zo helder niet in een paar zinnen kunt uitleggen. Denk maar aan historische gebouwen in Paramaribo, aan plantages, personen en hun kleding. We haalden meteen de voorpagina van De Ware Tijd. *)

Workshop voor docenten van de scholen van de EBG, de Evangelische Broeder Gemeente.

Omdat de openbare scholen direct onder de minister vallen, verzorgden Els en ik workshops voor de christelijk pedagogische academie, voor particuliere scholen, voor de docenten van de scholen van de Evangelische Broeder Gemeente. Met zeer enthousiaste reacties. De Stichting Projekten zet de workshops nu voort, onder meer voor de docenten die in januari meededen met de onderwijsstakingen. Zij moesten in februari eerst hun lessen inhalen. Ondertussen komen de bestellingen binnen. Voor 150 SRD (nu plm. €20) ontvangen scholen een pakket met dertig stripboeken, dankzij een subsidie van de Nederlandse ambassade.

Sandra Ammersingh van de Nederlandse ambassade met het stripboek, Margerie Stakel, onze Surinaamse collega van Stichting Projekten, met rechts naast haar Els Schellkens. Foto: Marcel Leune, onze andere Surinaamse partner.

Zelden iemand zo blij gezien met een boek!

Was er tijd voor ontspanning? Een ruime week. Prachtige flamingo’s en rode ibissen gezien , eindelijk naar Pikin Slee en het Saamaka Museum.

Met Gustavo in het Saamaka Museum in Pikin Slee, samen met directeur Joney Doekoe.

Minstens zo leuk was de onverwachte ontmoeting met Roma, die bij mij in de buurt woont en met Josephine uit Purmerend, beiden ‘oud’- onderwijzer. Hoe gezellig was het gesprek met de vrouwen uit Amsterdam-Zuidoost bij Krasje (Krasnapolsky). Daar kwam ik als ik dringend toe was aan echte koffie in een goed gekoelde ruimte. Van Roma, fan van het stripboek, wisten de vriendinnen al dat minister Peneux het stripboek niet wilde. Want zo gaat het, naast de krant, Twitter of Facebook, verspreidt nieuws in Suriname zich razendsnel via de ‘mofo koranti’, de mond-krant:  ‘En, kom je dan in het voorjaar een keer naar Zuidoost kom om over het stripboek te vertellen?’ Natuurlijk!

Onverwachte ontmoeting met ‘buurvrouw’ Roma uit Haarlem en Josephine uit Purmerend.

Bij ‘Krasje’ met de vriendinnengroep uit Amsterdam-Zuidoost.

Mijn Surinaamse partner, Stichting Projekten, is bekend door de succesvolle kinderboekenfestivals. In deze fraaie jute tas-zak kregen kinderen hun boeken mee. Voor Els en mij een prachtige herinnering aan Suriname en de inspirerende samenwerking met Margerie en Marcel. Mooi idee toch, zo’n tas?

*) zie: http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2017/02/01/peneux-doet-quaco-in-de-ban/ . Wel met correcties: Joan Ferrier was destijds een warm pleitbezorger van de strip, maar ze schreef er niet aan mee, ikzelf schreef evenmin mee met de andere stripboeken van Eric Heuvel.