Aquarellen van Suriname online!

De Parbode toonde in 2010  al een paar aquarellen van Louise van Panhuys. Sinds maandag staan ze online. 88 aquarellen van vooral planten en landschappen van Suriname in de jaren 1811 en 1816.

Plantage Nut en Schadelijk, vooraan Kankantriboom, met personen.

http://sammlungen.ub.uni-frankfurt.de/panhuys/content/titleinfo/4989838

Op het werk hierboven moet je even zoeken: mensen staan rechts vooraan. Maar via de link hierboven zie je ze prima. Maar mensen waren duidelijk niet de specialiteit van Louise van Panhuys en verwacht geen kritische houding ten aanzien van de slavernij. Haar aquarellen zijn waardevol vanwege de informatiewaarde. Ze vertellen bijvoorbeeld iets over de kleding, de haardracht van mensen toen.

Dansende ‘huisslaven’, 1811.

Waterkant en Surinamerivier.

Dat de schilderingen er zijn en nu online staan, is bijzonder. Al was het maar omdat er zo weinig beeldmateriaal is van Suriname uit die periode. Want op hoeveel afbeeldingen is Waterkant te zien of het Plein van voor de grote stadsbrand in 1824? Hoezo witte huizen met groene kozijnen en galerijen aan de straatkant?

Voor al het werk van Van Panhuys: sammlungen.ub.uni-frankfurt.de/panhuys/nav/index/all

Louise van Panhuys

Louise van Panhuys (1763-1844) ging in 1811 met haar man mee naar Suriname. Hij was via zijn overleden vrouw, een Reynsdorp, in bezit gekomen van de koffieplantage Hecht en Sterk. Daarna kochten de Panhuysen de suikerplantage Alkmaar.

In 1816 werd Van Panhuys benoemd tot generaal gouverneur van Suriname, voor een tractement van 40.000 gulden. Na een paar dagen overleed hij – volgens Louise was hij door slaven vermoord. Louise keerde als rijke weduwe terug naar haar geboorteland Duitsland. Haar aquarellen gaf zij in 1824 aan de Senckenbergische Naturfoschende Gesellschaft in Frankfurt am Main. Ik meen dat Gerrit Schouten voor zijn diorama’s ook het werk van Louise van Panhuys had gebruikt. Maar of dat waar is, weet niet ik niet. Een bron kan ik hiervoor niet aanwijzen.